«مادر» چرا جاودانه شد
تاریخ انتشار: ۲۱ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۲۱۱۰۱
همه ما تقریبا تصویری از فیلم مادر را در ذهن داریم، حتی به اندازه پلانی کوتاه؛ مثلا آنجایی که اکبر عبدی گفت: «مادر مرد از بس که جان ندارد.»
خبرگزاری شبستان؛ گروه فرهنگی، معصومه بدخشان: «مادر» یکی از فیلم‌های ماندگار تاریخ سینمای ایران است. فیلمی که نام مقدسی دارد. کارگردانش برای سینمای ایران همیشه قابل احترام بوده، هست و خواهد بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تقریبا همه ما تصویری فیلمِ «مادر» را در ذهن داریم؛ حتی به اندازه‌ی پلانی کوتاه از این فیلمِ حدودِ 100 دقیقه‌ای؛ مثلا آنجایی که اکبر عبدی گفت: «مادر مُرد، از بس که جان ندارد.» یا آنجا که مادر سفارش‌های آخرِ قبل از مرگش را به بچه‌ها می‌کند: «یه بشقاب بکش بزار کنار مادر! غلامرضا نصف شب گشنه‌اش میشه. تُنگ هم آب کن واسه جلال‌الدین. برای محمدابراهیم زیرسیگاری بزار. مراقب باش ماه‌منیر حکما قرصش رو بخوره، بی‌خوابی نزنه به سرش. ببین داداشت چی می‌خواد مهیا کنید، سرشب بخوابین بچه‌ها که بتوانید صبح زود پاشید، فردا خیلی کار دارید.»و فردا مادر می‌میرد...
پرسش بزرگ درباره این فیلم این است که چرا «مادر» جاودانه شد؟
خانواده‌ای که در این فیلم می‌بینیم در واقع بازتابی از جامعه است. هر کدام از ما، وقتی این فیلم را می‌بینیم، به نوعی خودمان را در گوشه‌ای از این خانواده درمی‌یابیم. شاید همین نکته، یکی از مهمترین دلایلِ همذات‌پنداریِ ما به عنوان مخاطب با این فیلم است.
محمود توسلیان منتقد سینما با نگاهی اجتماعی به فیلم «مادر» به خبرنگار شبستان می‌گوید: خانواده‌ای که در فیلم «مادر» می‌بینیم، در واقع شکل تقلیل یافته و کوچکترِ جامعه است. فراموش نکنیم که هنر به طور کلی خاصیت آیینگی دارد و آدمی در این آیینه خودش را می‌بیند. هر بخشی از جامعه‌ی ما به نوعی خودش را در فیلم «مادر» می‌بیند.
یکی دیگر از ویژگی‌هایِ مهمِ آثار علی حاتمی جاری بودنِ آیین‌ها در فیلم‌هایش است. توسلیان در این باره تاکید می‌کند: مثل همه آثار علی حاتمی، آیین در این اثر متجلی است. آیین به معنی رفتارهای جمعی خردمندانه یک قوم است. مثلا آن پسر بزرگ که کاسب مسلک است، خیلی از خصوصیات صنف کاسب را دارد. یا پسرکِ مجنونی که نقش او را اکبر عبدی بازی می‌کند؛ همه ما را یادِ یکی از همین پسرک‌هایی می‌اندازد که در شهرمان یا محله‌مان یکی از آنها را از نزدیک دیده‌ایم.
او ادامه می‌دهد: در این فیلم خواهر هم شخصیت دلسوزی است و این درست همان باور و تصویری است که ما از خواهر داریم. نباید فراموش کنیم که حضور مادر در این فیلم نسبت به دیگر شخصیت‌ها شاید کمتر باشد، اما در عین حال بسیار پررنگ است. ما در این فیلم مادر را کمتر می‌بینیم، اما وجودِ او در تمام طول فیلم مستتر است.
توسلیان که در کارنامه خود تجربه ساخت فیلمِ موفقِ «تنهایی نادر» را دارد، می‌گوید: شخصیت مادر در فیلمِ علی حاتمی محوریت دارد. او انسجامِ خانواده را سامان می‌دهد؛ با اینکه حضورش اندک است. مادر علاوه بر دلسوزی، درایت دارد. حتی به بعد از مرگش هم فکر می‌کند و به بچه‌ها سفارش‌های لازم را می‌کند تا آنها سربلند باشند.
او ادامه می‌دهد: مادر تجلی گاه قوم ایرانی است. به نظرم این فیلم اجتماعی است. وقتی افراد این خانواده را به منزله یک جمعیت و اجتماع در نظر بگیریم، این اجتماع یک رهبر دارد و این رهبر مادر است. در کنار تمام نکاتی که تا کنون به آن اشاره شد، نباید فراموش کنیم که فیلم «مادر» جایی برای نزدیکیِ اقوام مختلف ایران هم هست. در این فیلم به شکلی ظریف و باورپذیر، تلاش شده تا عجم و عرب با توجه به اشتراکاتِ فرهنگی، یکی شوند و نکته مهم اینکه؛ حلقه وصل این دو قوم، باز هم مادر است.
توسلیان درباره این نکته در فیلمِ «مادر» می‌گوید: این فیلم تاریخ دارد. آنجایی که پسر عرب به خانه برمی‌گردد، مادر شروع به روایتِ قصه می‌کند. روایتِ داستانِ پسرِ عربِ خانواده نشان می‌دهد که مادر در موقعیت‌های تاریخی هم عملکردش درست بوده است. مادر پسرِ عربِ خانواده را معرفی می‌کند و برای بچه‌ها از داستانِ عشقِ خودش و پدرِ خانواده می‌گوید. از این می‌گوید که پدر بنا به شرایطی در تبعید مجبور به ازدواج شده و این پسرِ عرب، از زنِ دومِ پدر است. او ادامه می‌دهد: در واقع مادر حکمرانی موفق است که علی‌رغم تفاوت‌های شدیدی که بچه‌هایش با هم دارند، توانسته آنها را کنار هم جمع کند. او بچه‌هایش را مجاب به پذیرفتنِ برادریِ جدید می‌کند. برادری که از گرمای جنوب به تهران آمده است تا در آخرین روزهایِ زندگی مادر، کنار او باشد. مادری که در واقع زنِ اولِ پدرِ اوست.
او تاکید می‌کند: وقتی پسرِ عربِ خانواده وارد می‌شود، مادر می‌گوید؛ آن سال‌ها پدر شما در ماموریت بوده و شرایط جوری رقم خورده که در ماموریت ازدواج کند. حاصل آن ازدواج این پسر است. حال نکته مهم این است که پدر، این پسر را جوری تربیت کرده که به خانواده و مادرش (زن پدرش) احترام بگذارد. در اینجا اختلاف زبانی هم وجود دارد؛ یعنی مادرِ آن پسر، عرب بوده و پسر هم عربی صحبت می‌کند. اما چون پدرش فارس بوده، او وفاداری به پدر و خانواده را فراموش نکرده است.
توسلیان می‌گوید: فیلم «مادر» می‌خواهد بگوید که اقوامی که منتسب به بیرون از مرزهای ایران هستند، اصالت شان به فرهنگ پارسی پیوند خوده است و آنها این اصالت را فراموش نمی‌کنند.
نکاتی که در بالا به ذکر شد، نگاهی متفاوت و اجتماعی و فرهنگی به فیلمی ماندگار در سینمای ایران است. بی‌شک این فیلم ویژگی‌های بسیاری دارد که به هر کدام‌شان به طور جداگانه می‌توان پرداخت و ساعت‌ها درباره‌اش صحبت کرد. پایان پیام/260
منبع: شبستان
کلیدواژه: علی حاتمی همه ما بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۲۱۱۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حرکت فوتبالیست‌های اسپانیا در روز مادر
تعداد بازدید : 0 کد ویدیو دانلود فیلم اصلی کیفیت 480 بازدید 18 در روز مادر در اسپانیا بود و بازیکنان ختافه موقع ورود به زمین همراه مادران و همسران‌شان وارد زمین شدند تا از آنها قدردانی کرده باشند. این لحظات را می‌بینید.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟